За услугите во државни установи и приватни фирми

Имам гледано една емисија во Америка каде го прашуват газдата на малечка фамилијарна фирма, како одлучува кого да вработи. Човекот вели, кога ќе аплицира некој за работа, му велам, дојди еден ден во фирмата, сакам да најдиш недостатоци во работата на фирмата и да предложиш начини како да се решат недостатоците. Го вработувам тој што ќе најди најмногу недостатоци и проблеми и што ќе предложи најдобри начини за решавање на истите. 
Од мое лично искуство во Македонија, во многу државни институции и во приватни фирми, ако му кажиш на вработен во институцијата или во приватната фирма што недостасува во нивната работа, тие тоа го сфаќаат како голема навреда. Нарочито ако му речиш дека тој и тој проблем во Америка, или на запад, вака и вака се решава. Демек, кој си ти да ми солиш памет, да ми кажуваш како да си ја вршам работата. 
Мислам дека тука има вина и кај барателите на услуги. Многу ретко во Македонија луѓе се решават да се жалат за лоша услуга. Во Америка, (ево јас пак за Америка), редко кој би посетил ресторан за прв пат, или би барал лекар, мајстор, итн., без прво да го провери нивниот рејтинг на интернет. Рејтингот не е само некоја бројка, него има и стотици коментари од баратели на услуга. 
Значи, со добра услуга институцијата или установата добива добар рејтинг, и со тоа и повеќе муштерии. Кога ќе повикам мајстор во Америка, штом ќе ја заврши работата тој обично ми вели, се надевам дека си задоволен од услугата и дека ќе ми дадеш добар рејтинг. 
Да недолжам, зборот ми е дека институциите и приватните фирми треба секој негативен коментар да го прифатат како поттик за подобрување на услугата. 
Ево неколку примери. Разговарам со матичен лекар во Ресен за недостатоци во нивната работа. Влегувам за преглед, полу гол, во меѓувреме во собата влегува и излегува кој му текнало, разговараат за било што. И вработени, и други пациенти. Влегува една од сестрите, се договараат со докторката за некој си собир во Битола, кој ќе одил, кога да заминеле, итн. 
На докторката и велам, вака не е културно. Кога сум на преглед кај вас барам целото внимание да ми го посочите мене. Да ви кажам како ова функционира во Америка. Таа ми вели, арно ама ова не е Америка. 
Кажете ми сега, што разлика е дали подобриот начин на работата е од Америка, Азија, Африка, или од било каде?
Сум имал и едно позитивно и едно негативно искуство со администрацијата во Ресен. Отидов во матичното во Општината, сакав да разговарам со шефот за некои примедби. Човекот веднаш ме прими, ме сослуша, и на крајот на разговорот ми рече дека секои добронамерни примедби се секогаш добредојдени. Баш како што треба. 
После тоа одам во Суд да платам некој судски паушал. Го прашувам човекот на капија каде треба да платам. Ми вели, оди на шалтер. Влегувам внатре, четири шалтери, друг барател на услуга освен мене нема. На секој шалтер седнат по еден вработен. Сите оние мали прозорчиња што треба да ги отворат кога разговарат со клиенти се затворени. 
Е, сега на кој шалтер да одам? Бидејќи не сум имал потреба да барам услуга во судот, незнам како треба да постапам. Стојам просту стреде во собата и чекам некој од вработените да ми се обрати и да ме праша како можи да ме услужи. Чекам, чекам, никој не ми се обраќа. Си велам, дај да тропнам на едно од тие прозорчињата, ако не треба кај тој вработен, човекот ќе ми кажи каде треба да одам. Така и бидна. Таму бев само неколку минути, али цело време се осеќав како да им пречам во работата, дека тие си имаат куп други работи а со моето присуство јас ги вознемирувам. 
Во врска со овие прозорчињата, тие ги има насекаде. Дали некој може да ми ја објасни нивната функција?