Една вистинска случка од животот на Подмочанецот Трајко Китанчев

 Ова е една вистинска случка од животот на мојот омилен поет, Подмочанецот Трајко Китанчев.

Трајко са родиу на 1 септембар 1858 година во мото село Подмочани. Учиу во Бугарски школи во Подмочани, Ресен и во Цариград. Пото станау многу важен чек во Бугарија. Биу учитеу во многу школи во Бугарија. Биу учитеу и во црковната машка гимназија Св. Кирил и Методи во Солун. Сите од негото време таму зборват дака за држејне говори никого не го бивало ко Трајка. Во то време во Солун имало многу лујѓе од Преспава. Тој редовно држеу говори кога имало собири. Една година ко биу учитеу во та гиманзија имало прослава за празникот Св. Кирил и Методиј, са собрале едно чудо учени лујѓе, политичари, амбасадори и кој не, ама и стотици негој од Преспа. Пред да го почнит говорот Трајко са мислит: Сега да му зборвам на лујѓево учено, литературно по Бугарски, или „по наше“ за пубо да ма разберат мојве од Преспа. Са одлучиј да зборвит по Преспански. Ко завршиу, ракоплескајнето од Преспанци никако да заприт.

Ова мене лично ме потсетува на еден сличен случај со мене. Моето образование после 8-мо одделение во Подмочани беше во САД. Во далечната 2002/2003 година бев на истражување во Македонија преку американската државна фондација Fulbright. Требаше да држам предавање во МАНУ. Немаше многу посетители, можеби петнаесетина. Ама сите академици, професори или студенти. Пред да почнам, се прашувам, како да им се обратам? Не знам дали сите разбираат Англиски, а на литературен Македонски не сум способен. Се решив да ги прашам: сакате на Англиски или на Преспански? Сите рекоа на Преспански, и така бидна. На крајот на предавањето ми се обрати една студентка, со потекло од Подмочани, ќерка на мој пријател од детството. Ми се заблагодари што и дадов можност да слуша предавање на нејзиниот мајчин дијалект.